Alternatif satır: Çocukları küçük misafirlerle yalnız bırakın – “sorumsuz”
“Her zaman bir yetişkin olmak zorunda değil”
Birkaç ay önce, Berlin ve Freiburg’da ilkokul çocuklarının yabancılar tarafından arabalara bindirildiği ve hatta sürüklendiği iddia edilen vakalar ortaya çıktı. Okul yönetimi velileri dikkatli olmaları konusunda uyardı, polis histeri konusunda uyardı. Bu, büyüyen çocukların ebeveynlerinin kendilerini içinde buldukları ikilemi ortaya koyuyor: gözetim görevi ile bağımsızlığı teşvik etme arasındaki ince ipte yürümek.
Tamamen yasal bir bakış açısıyla, durum açıktır: Çocukların gözetmen olmadan dışarı çıkmasına kesinlikle izin verilmez – daha kesin olmak gerekirse, bir şey olursa bundan ebeveynler sorumludur. Ancak çocuklar kendi başlarına yaşamayı da öğrenmelidir. İlkokul çağındaki çocukların kaç tane tek başına yolculuk yapmasını, hangi yolları izlemesini bekleyebilirsiniz? Bu, Ruprecht-Karls-University Heidelberg’de ders veren gelişim psikoloğu Sabina Pauen’i açıklıyor.
ayrıca oku
DÜNYA: Berlin ve Freiburg’dakine benzer vakalar birçok ebeveyni rahatsız ediyor. Sonuçta, çocuklar bağımsız olmayı öğrenmelidir. Çok dikkatli olursanız, helikopter anne veya baba olarak da gülümseyeceksiniz. Bir uzman olarak bunu nasıl görüyorsunuz?
Sabina Pauen: Bu tür olaylar yakın çevrede gerçekleştiğinde, insan doğal olarak alarmla tepki verir. Bununla birlikte, ebeveynlerin bu tür olayların nadiren meydana geldiği gerçeğini gözden kaçırmaları kolaydır. Anneler ve babalar, çocuklarını kendi yolunu bulması için bırakmaktan çok korkarlarsa, çocukları için de sonuçları olabileceğinin her zaman farkında olmalıdırlar.
DÜNYA: Görünüşe göre bugünün çocukları genellikle aşırı korunuyor.
molalar: Ben öyle demezdim. Çocukların ne yapmasına izin verildiği konusunda güçlü kültürel ve tarihsel farklılıklar vardır. Annem küçük bir çocukken, henüz düzgün binip inemeyecek olmasına rağmen, iki kilometre uzaklıktaki köydeki büyükannesinin yanına bisikletle giderdi. Ona momentum verdin ve bitişte düştü. Bugün böyle bir şey yapmazdın.
Sabina Pauen, gelişim psikoloğu ve Heidelberg Üniversitesi’nde profesör
Kaynak: Sabrina Pauen
Dünya çok değişti. Birçok şey daha tehlikeli hale geldi, ancak artık iletişimde kalmak için kullanabileceğiniz cep telefonları veya GPS gibi teknik seçenekler var. Her nesil, çocukların ne yapacağına güvenilebileceğini yeniden bulmak zorundadır. Çocukların kontrollü koşullarda gitmesine izin vermeyi önemli bir gelişim hedefi olarak düşünürdüm.
ayrıca oku
DÜNYA: Güven hakkında konuşuyorsun. Büyük şehirlerdeki ilkokul öğrencileri çok şeritli caddeleri geçmek zorunda kalıyorsa veya sorunlu bölgelerden geçmek zorunda kalıyorsa – bu çocuklar için daha çok bir küstahlık değil mi?
molalar: Genel olarak, mümkünse, bu tür durumlarda onları yalnız göndermemelisiniz. Her zaman bir yetişkin olmak zorunda değildir; ayrıca diğer çocuklarla birlikte okula yürüyerek gidebilirler. Özellikle şehirde, rotaları önceden tartışmak ve çocuklarla birlikte yürümek önemlidir. Hangi durumların ortaya çıkabileceği ve en iyi nasıl davranılacağı hakkında konuşabilirsiniz. Ebeveynler, otobüsten veya trenden rotanın herhangi bir noktasında inebilir ve eğer kendileri yapmaya cesaret ederlerse, yolun geri kalanını çocuğun kullanmasına izin verebilirler. Çocuğun tek başına kat ettiği mesafe kademeli olarak artırılabilir. Bu sayede çocuk yavaş yavaş alışabilir.
DÜNYA: Ebeveynler çocukları çok endişeli veya temkinli olduklarında onları nasıl cesaretlendirebilir?
molalar: Yerel alandan başlayın, yani bilinen yollar ve çok uzak olmayan varış noktaları ile komşuya veya fırının iki sokağına gidin. O zaman yavaşça ileriye doğru yolunuzu hissedebilirsiniz. Cep telefonu aracılığıyla iletişim halinde olabilir, hatta GPS aracılığıyla çocuğun yerini belirleyebilirsiniz. Çocuğun geldiğinde aramasını veya mesaj atmasını ayarlamak da aşırı değildir. Her iki taraf da ne kadar güvende hissederse, o kadar fazla güven geliştirebilirler.
14 yaşından küçükler de cezai sorumlu olmalı mı?
Freudenberg’de ölen Luise vakası birçok insanı şok etti. Bu yasadan hangi sonuçlar çıkarılabilir? Almanlar, çocukların kovuşturulamayacağı gerçeği hakkında ne düşünüyor? Janina Mütze, Civey’in güncel konulardaki rakamlarını sunuyor.
Kaynak: DÜNYA / Janina Hat
DÜNYA: İlkokul çağındaki çocuklar ne zaman çevrelerini keşfetmeye hazır oluyor, ne zaman yalnız alışverişe çıkabiliyor ya da arkadaş ziyaretlerine gidebiliyor?
molalar: Bu büyük ölçüde çevreye bağlıdır. Köşedeki bir oyun alanını ziyaret etmek söz konusu olduğunda, çocuğun kendi başına yapmaya cesaret etmesi koşuluyla, bu ilkokul çağında zaten mümkün olmalıdır. Ancak toplu taşımayı kullanmak veya şehrin başka bir yerine gitmek söz konusu olduğunda, bu büyük bir zorluktur. Ancak, daha büyük yaştaki bazı ilkokul öğrencileri, ebeveynleri olmadan yola çıkmadan erken öğrendikleri takdirde, bu görevi zaten üstlenmişlerdir.
ayrıca oku
Bebek mutluluğu ve anne endişeleri
DÜNYA: Çocukların aşırı vergilendirilmesi genellikle nerede başlar?
molalar: Temel kural şudur: Ebeveynler, çocuğun kendini neye teslim ettiğini bildiğinden ve yolu bulması için kendisine güvendiğinden emin olmalıdır. Ayrıca, bir şeyler ters gittiğinde ebeveynlerden birinin güvenli bir şekilde ulaşılabilir olması gerekir. Ve çocuğun varış noktasına ulaşıp ulaşmadığı açıklığa kavuşturulmalıdır. Örneğin ilkokul çağındaki çocuklar, beş kilometreyi kat etmenin ne kadar sürdüğünü henüz hayal edemezler. Bu nedenle rotayı önceden birlikte uygulamak önemlidir. Bir çocuğun nelere cesaret edip baş edebildiği, kişiliğine göre değişir.
DÜNYA: Çocuklar ne zaman evde yalnız kalabilir?
molalar: Bunu erken yaştaki çocuklarla da uygulayabilirsiniz. Sürenin uzunluğu her zaman çocukla koordine edilmelidir. Çocuğun aniden yardıma ihtiyacı olursa birisinin – örneğin komşunun – hemen orada olması gerekir. Tabii ki, ilgili kişi önceden bilgilendirilmeli ve daireye erişimi olmalıdır. Ziyarete gelen çocuklar varsa, ebeveynler her zaman hazır bulunmalıdır. Başka bir şey sorumsuzluk olurdu.
DÜNYA: Ebeveynler bazen stres altındadır, her zaman pedagojik davranmayı başaramazlar – çocuğumun evde tek başına kalmasını veya bazı şeyleri kendilerine pek uymasa bile ne ölçüde kendilerinin yapmasını bekleyebilirim?
molalar: Tabii ki her zaman her şeyi çocukların etrafında organize edemiyoruz, bazen onlardan bir şeyler talep etmemiz gerekiyor. Ama buna dikkat etmeliyiz. Temel soru her zaman şudur: Kendi keyfime göre mi hareket ediyorum yoksa çocuğumun ihtiyaçlarını mı göz önünde bulunduruyorum? Bu sadece çocuğumu dahil ederek iletişim ile çalışır.
“Ebeveynler her zaman ulaşılabilir olmalı”
DÜNYA: Özellikle hassas çocuklar, ebeveynlerinin isteklerine pek karşı çıkmazlar.
molalar: Bu doğru. Ebeveynlerin, çocuğun evde yalnız bırakılmanın veya okula bağımsız gitmenin ne anlama geldiğinin farkında olduğundan emin olmaları gerekir. Durumlar önceden düşünülmeli ve çocukla tartışılmalıdır. Daha genç yaştaki ilkokul öğrencilerinde, evde iki saat yalnız kalmanın ne anlama geldiğini hayal etmek gibi bazı bilişsel beceriler tam olarak gelişmemiştir. Bu nedenle, ebeveynlerin müsait olması ve gerekirse çocuk endişeliyse tekrar eve gelmesi çok önemlidir.
DÜNYA: Ebeveynler sorumludur – ama aynı zamanda çocuğu bırakmaktan da sorumludur. Bu paradoksal bir görev gibi görünüyor.
molalar: Bu gerilim var ve yetişkinler de kendi korkularıyla başa çıkmayı öğrenmek zorunda. Bir çocuk ne kadar bağımsız hale gelirse, ebeveynler o kadar fazla güven geliştirebilir. Nihayetinde, gerçek bir güven temeli oluşturmakla ilgilidir. Çocuk bilirse: Annemi veya babamı arayabilirim, oradalar veya bir planları varsa, eğer bu durumda kendimi iyi hissetmiyorsam, azarlamaz veya yürümediği için suçlamazlarsa ne olur? , bu güven oluşturur. Ve tabanda genellikle iyi bir denge bulabilirsiniz.
“Her zaman bir yetişkin olmak zorunda değil”
Birkaç ay önce, Berlin ve Freiburg’da ilkokul çocuklarının yabancılar tarafından arabalara bindirildiği ve hatta sürüklendiği iddia edilen vakalar ortaya çıktı. Okul yönetimi velileri dikkatli olmaları konusunda uyardı, polis histeri konusunda uyardı. Bu, büyüyen çocukların ebeveynlerinin kendilerini içinde buldukları ikilemi ortaya koyuyor: gözetim görevi ile bağımsızlığı teşvik etme arasındaki ince ipte yürümek.
Tamamen yasal bir bakış açısıyla, durum açıktır: Çocukların gözetmen olmadan dışarı çıkmasına kesinlikle izin verilmez – daha kesin olmak gerekirse, bir şey olursa bundan ebeveynler sorumludur. Ancak çocuklar kendi başlarına yaşamayı da öğrenmelidir. İlkokul çağındaki çocukların kaç tane tek başına yolculuk yapmasını, hangi yolları izlemesini bekleyebilirsiniz? Bu, Ruprecht-Karls-University Heidelberg’de ders veren gelişim psikoloğu Sabina Pauen’i açıklıyor.
ayrıca oku
DÜNYA: Berlin ve Freiburg’dakine benzer vakalar birçok ebeveyni rahatsız ediyor. Sonuçta, çocuklar bağımsız olmayı öğrenmelidir. Çok dikkatli olursanız, helikopter anne veya baba olarak da gülümseyeceksiniz. Bir uzman olarak bunu nasıl görüyorsunuz?
Sabina Pauen: Bu tür olaylar yakın çevrede gerçekleştiğinde, insan doğal olarak alarmla tepki verir. Bununla birlikte, ebeveynlerin bu tür olayların nadiren meydana geldiği gerçeğini gözden kaçırmaları kolaydır. Anneler ve babalar, çocuklarını kendi yolunu bulması için bırakmaktan çok korkarlarsa, çocukları için de sonuçları olabileceğinin her zaman farkında olmalıdırlar.
DÜNYA: Görünüşe göre bugünün çocukları genellikle aşırı korunuyor.
molalar: Ben öyle demezdim. Çocukların ne yapmasına izin verildiği konusunda güçlü kültürel ve tarihsel farklılıklar vardır. Annem küçük bir çocukken, henüz düzgün binip inemeyecek olmasına rağmen, iki kilometre uzaklıktaki köydeki büyükannesinin yanına bisikletle giderdi. Ona momentum verdin ve bitişte düştü. Bugün böyle bir şey yapmazdın.
Sabina Pauen, gelişim psikoloğu ve Heidelberg Üniversitesi’nde profesör
Kaynak: Sabrina Pauen
Dünya çok değişti. Birçok şey daha tehlikeli hale geldi, ancak artık iletişimde kalmak için kullanabileceğiniz cep telefonları veya GPS gibi teknik seçenekler var. Her nesil, çocukların ne yapacağına güvenilebileceğini yeniden bulmak zorundadır. Çocukların kontrollü koşullarda gitmesine izin vermeyi önemli bir gelişim hedefi olarak düşünürdüm.
ayrıca oku
DÜNYA: Güven hakkında konuşuyorsun. Büyük şehirlerdeki ilkokul öğrencileri çok şeritli caddeleri geçmek zorunda kalıyorsa veya sorunlu bölgelerden geçmek zorunda kalıyorsa – bu çocuklar için daha çok bir küstahlık değil mi?
molalar: Genel olarak, mümkünse, bu tür durumlarda onları yalnız göndermemelisiniz. Her zaman bir yetişkin olmak zorunda değildir; ayrıca diğer çocuklarla birlikte okula yürüyerek gidebilirler. Özellikle şehirde, rotaları önceden tartışmak ve çocuklarla birlikte yürümek önemlidir. Hangi durumların ortaya çıkabileceği ve en iyi nasıl davranılacağı hakkında konuşabilirsiniz. Ebeveynler, otobüsten veya trenden rotanın herhangi bir noktasında inebilir ve eğer kendileri yapmaya cesaret ederlerse, yolun geri kalanını çocuğun kullanmasına izin verebilirler. Çocuğun tek başına kat ettiği mesafe kademeli olarak artırılabilir. Bu sayede çocuk yavaş yavaş alışabilir.
DÜNYA: Ebeveynler çocukları çok endişeli veya temkinli olduklarında onları nasıl cesaretlendirebilir?
molalar: Yerel alandan başlayın, yani bilinen yollar ve çok uzak olmayan varış noktaları ile komşuya veya fırının iki sokağına gidin. O zaman yavaşça ileriye doğru yolunuzu hissedebilirsiniz. Cep telefonu aracılığıyla iletişim halinde olabilir, hatta GPS aracılığıyla çocuğun yerini belirleyebilirsiniz. Çocuğun geldiğinde aramasını veya mesaj atmasını ayarlamak da aşırı değildir. Her iki taraf da ne kadar güvende hissederse, o kadar fazla güven geliştirebilirler.
14 yaşından küçükler de cezai sorumlu olmalı mı?
Freudenberg’de ölen Luise vakası birçok insanı şok etti. Bu yasadan hangi sonuçlar çıkarılabilir? Almanlar, çocukların kovuşturulamayacağı gerçeği hakkında ne düşünüyor? Janina Mütze, Civey’in güncel konulardaki rakamlarını sunuyor.
Kaynak: DÜNYA / Janina Hat
DÜNYA: İlkokul çağındaki çocuklar ne zaman çevrelerini keşfetmeye hazır oluyor, ne zaman yalnız alışverişe çıkabiliyor ya da arkadaş ziyaretlerine gidebiliyor?
molalar: Bu büyük ölçüde çevreye bağlıdır. Köşedeki bir oyun alanını ziyaret etmek söz konusu olduğunda, çocuğun kendi başına yapmaya cesaret etmesi koşuluyla, bu ilkokul çağında zaten mümkün olmalıdır. Ancak toplu taşımayı kullanmak veya şehrin başka bir yerine gitmek söz konusu olduğunda, bu büyük bir zorluktur. Ancak, daha büyük yaştaki bazı ilkokul öğrencileri, ebeveynleri olmadan yola çıkmadan erken öğrendikleri takdirde, bu görevi zaten üstlenmişlerdir.
ayrıca oku
Bebek mutluluğu ve anne endişeleri
DÜNYA: Çocukların aşırı vergilendirilmesi genellikle nerede başlar?
molalar: Temel kural şudur: Ebeveynler, çocuğun kendini neye teslim ettiğini bildiğinden ve yolu bulması için kendisine güvendiğinden emin olmalıdır. Ayrıca, bir şeyler ters gittiğinde ebeveynlerden birinin güvenli bir şekilde ulaşılabilir olması gerekir. Ve çocuğun varış noktasına ulaşıp ulaşmadığı açıklığa kavuşturulmalıdır. Örneğin ilkokul çağındaki çocuklar, beş kilometreyi kat etmenin ne kadar sürdüğünü henüz hayal edemezler. Bu nedenle rotayı önceden birlikte uygulamak önemlidir. Bir çocuğun nelere cesaret edip baş edebildiği, kişiliğine göre değişir.
DÜNYA: Çocuklar ne zaman evde yalnız kalabilir?
molalar: Bunu erken yaştaki çocuklarla da uygulayabilirsiniz. Sürenin uzunluğu her zaman çocukla koordine edilmelidir. Çocuğun aniden yardıma ihtiyacı olursa birisinin – örneğin komşunun – hemen orada olması gerekir. Tabii ki, ilgili kişi önceden bilgilendirilmeli ve daireye erişimi olmalıdır. Ziyarete gelen çocuklar varsa, ebeveynler her zaman hazır bulunmalıdır. Başka bir şey sorumsuzluk olurdu.
DÜNYA: Ebeveynler bazen stres altındadır, her zaman pedagojik davranmayı başaramazlar – çocuğumun evde tek başına kalmasını veya bazı şeyleri kendilerine pek uymasa bile ne ölçüde kendilerinin yapmasını bekleyebilirim?
molalar: Tabii ki her zaman her şeyi çocukların etrafında organize edemiyoruz, bazen onlardan bir şeyler talep etmemiz gerekiyor. Ama buna dikkat etmeliyiz. Temel soru her zaman şudur: Kendi keyfime göre mi hareket ediyorum yoksa çocuğumun ihtiyaçlarını mı göz önünde bulunduruyorum? Bu sadece çocuğumu dahil ederek iletişim ile çalışır.
“Ebeveynler her zaman ulaşılabilir olmalı”
DÜNYA: Özellikle hassas çocuklar, ebeveynlerinin isteklerine pek karşı çıkmazlar.
molalar: Bu doğru. Ebeveynlerin, çocuğun evde yalnız bırakılmanın veya okula bağımsız gitmenin ne anlama geldiğinin farkında olduğundan emin olmaları gerekir. Durumlar önceden düşünülmeli ve çocukla tartışılmalıdır. Daha genç yaştaki ilkokul öğrencilerinde, evde iki saat yalnız kalmanın ne anlama geldiğini hayal etmek gibi bazı bilişsel beceriler tam olarak gelişmemiştir. Bu nedenle, ebeveynlerin müsait olması ve gerekirse çocuk endişeliyse tekrar eve gelmesi çok önemlidir.
DÜNYA: Ebeveynler sorumludur – ama aynı zamanda çocuğu bırakmaktan da sorumludur. Bu paradoksal bir görev gibi görünüyor.
molalar: Bu gerilim var ve yetişkinler de kendi korkularıyla başa çıkmayı öğrenmek zorunda. Bir çocuk ne kadar bağımsız hale gelirse, ebeveynler o kadar fazla güven geliştirebilir. Nihayetinde, gerçek bir güven temeli oluşturmakla ilgilidir. Çocuk bilirse: Annemi veya babamı arayabilirim, oradalar veya bir planları varsa, eğer bu durumda kendimi iyi hissetmiyorsam, azarlamaz veya yürümediği için suçlamazlarsa ne olur? , bu güven oluşturur. Ve tabanda genellikle iyi bir denge bulabilirsiniz.