DBugünün batısı belli ki karmaşık olmayı seviyor. En azından Batı’nın ifade özgürlüğüyle, yani Batı’nın uğruna savaştığı ve birkaç on yıl önce sadece kendisi için değil, tüm dünya için bir ilke olarak kanunlaştırdığı özgürlükle ilgilenme tarzından çıkarabileceğiniz sonuç bu. Bu özgürlük şu anda Batı’da da olağan popülariteye sahip değil.
Bu sonuca, en azından, bu özgürlük ve olası koruyucu önlemler hakkında giderek artan yüksek sesli tartışmalar dikkate alındığında ulaşılabilir. Bu önlemlerden biri yakın zamanda WELT’de bildirildi:
Bu, edebiyat klasiği “Pippi Longstocking” in ırkçı terimlerden “arınması” ile ilgiliydi. Sadece: Bazıları için ırkçılığa karşı mücadele, diğerleri için – örneğin ünlü yazar Donna Leon için – en kötü komünist zamanlardaki gibi bir sansür müdahalesidir.
Bu örnek tek başına bir medeniyet skandalını kışkırtacak kadar güçlü olmasa bile: Bugünün Batısının kahramanlarının meseleyi bu şekilde ele alma biçimleri bu gücü kolayca elde edebilir. Irkçılık, sansür, komünizm – tüm bu terimler yüksek kalitededir ve düpedüz kültür savaşlarını tetiklemek için gerekenlere sahiptir.
ayrıca oku
Batı bundan korkmuyor. Kültür savaşlarına katlanma konusunda çok bilgili olduğundan değil ama belli ki kendini onlardan korumak istemiyor. Ya da aslında karmaşık olmayı seviyor.
Jeopolitik olarak şüphesiz Batı’ya ait olan Çek Cumhuriyeti’nin bir vatandaşı olarak, doğal olarak ifade özgürlüğünün nasıl daha iyi kullanılabileceği ve bundan daha iyi yararlanılabileceği konusunda her derde deva bir fikrim yok.
Zihnen ve kültürel olarak Orta Avrupa geleneklerine bağlı ve gerçek komünizmde 40 yıldan fazla zaman geçirmiş bir ülkenin temsilcisi olarak, belki size bu özgürlükle veya onun dayanılmaz hafifliğiyle nasıl başa çıkacağınız konusunda bir ipucu verebilirim. katlanılabilir yol.
Ama önce, 1989’da Alman Kitapçılar Ödülü’nü kazandığında bu sorunla ilgili nitelikli bir açıklama yapan klasiklerimizden birinin söz söylemesine izin vermek istiyorum. Eski başkanımız Vaclav Havel hakkında.
Sağduyuya güven
Havel, “Kelime hakkında bir kelime” adlı makalesinde, ifade özgürlüğüne karşı değil, kelimenin kendisine karşı ihtiyatlı bir uyarıda bulundu. Kelimenin tam anlamıyla, kelimelerden şüphelenmenin ve onlara iyi bakmanın işe yaradığını ve burada dikkatli olmanın çok büyük olamayacağını yazdı. Sözcüklere duyulan güvensizlik kesinlikle onlara aşırı güvenmekten daha az yozlaşmıştır.
Havel, tam da Orta Avrupa’daki deneyimler nedeniyle daha ileri gitmemiz gerektiğine ve ayrıca duygularımızın şu ya da bu katmanına yönelik tüm genellemelere, ideolojik deyimlere, deyimlere, çözümlere, zihinsel klişelere ve pohpohlayıcı çağrılara özellikle güvenmememiz gerektiğine inanıyordu. en düşükten en yükseğe – çalışmalıdır.
Havel, kelimelere ve sözlü ifadelere aşırı güvenmek yerine, insanlara güvenmeyi ve onların sözel olmayan, iyiyi kötüye tercih etme yeteneklerini tercih etti. Havel, gerçeğin ve sevginin yalanlara ve nefrete galip geleceğine dair umudunu tam da bu bağlamda dile getirdi.
İlk bakışta bu dilek safça görünebilir. Ancak tam da saflığı nedeniyle, bu dilek başka amaçlar için kullanılamaz, hatta sömürülemezdi. Havel’in hayatında her zaman gerçekleşmeyen iyiye olan güveni, aynı zamanda sağduyuya güven için alan yaratmıştır.
Sözlü bir yanlış anlaşılma durumunda, herkes bu yanlış anlaşılmayı kendisi veya sevdiklerinin yardımıyla, en azından kendi algılarını veya çevresindekilerin algılarını hiçbir şekilde tehdit etmeyecek şekilde giderebilmelidir.
ayrıca oku
Herhangi bir yasal koruma, yalnızca yanlış anlamalarla ilgili değilse, ancak ifade başka bir kişiyi tehdit etmeyi amaçlıyorsa uygun olmalıdır. Bununla birlikte, sağduyuya olan güvenin ve onun istenmeyen yanlış anlamaları çözme veya daha doğrusu onların kalmasına izin verme yeteneklerinin, dünyadaki en iyi niyetle bile başarısız olması mümkündür.
Bu gibi durumlarda, Çek toplumunda, en iyi Orta Avrupa geleneği ruhuyla, kriz yönetimimizin son çare saati geldi – mizah saati.
Sadece bu mizahın sorunları ve yanlış anlamaları önemsizleştirmeyi veya görmezden gelmeyi amaçlamadığını vurgulamak gerekir. Espri anlayışı, tüm savaşları, Nazizm ve komünizm ile Orta Avrupa’daki modern tarihin gerçekten karmaşık seyri hakkındaki tüm bilgilere rağmen, insanları önemsiz şeyler hakkında mümkün olduğunca fazla hayal kırıklığı ve öfkeden korumaktı.
Başladığımız yere, karmaşıklığı sevdiği belli olan batıya ve Pippi Longstocking’in yeni düzenlenmiş baskısına geri dönelim.
Bu klasik çocuk kitabında sağduyuya güvenmek için gerçekten çok geçse ve kelimelerin gücü bu kadar uğursuz boyutlara ulaştıysa, o zaman kriz yönetiminde ve değişiklik yapmada ve kahramanın adını değiştirmede daha da tutarlı olmayı öneririm: Pipifax Uzunçorap daha iyi olurdu!
Kaynak: resim ittifakı/dpa
Yazar, Berlin’deki Çek büyükelçisi, yazar ve çevirmendir.
Bu sonuca, en azından, bu özgürlük ve olası koruyucu önlemler hakkında giderek artan yüksek sesli tartışmalar dikkate alındığında ulaşılabilir. Bu önlemlerden biri yakın zamanda WELT’de bildirildi:
Bu, edebiyat klasiği “Pippi Longstocking” in ırkçı terimlerden “arınması” ile ilgiliydi. Sadece: Bazıları için ırkçılığa karşı mücadele, diğerleri için – örneğin ünlü yazar Donna Leon için – en kötü komünist zamanlardaki gibi bir sansür müdahalesidir.
Bu örnek tek başına bir medeniyet skandalını kışkırtacak kadar güçlü olmasa bile: Bugünün Batısının kahramanlarının meseleyi bu şekilde ele alma biçimleri bu gücü kolayca elde edebilir. Irkçılık, sansür, komünizm – tüm bu terimler yüksek kalitededir ve düpedüz kültür savaşlarını tetiklemek için gerekenlere sahiptir.
ayrıca oku
Batı bundan korkmuyor. Kültür savaşlarına katlanma konusunda çok bilgili olduğundan değil ama belli ki kendini onlardan korumak istemiyor. Ya da aslında karmaşık olmayı seviyor.
Jeopolitik olarak şüphesiz Batı’ya ait olan Çek Cumhuriyeti’nin bir vatandaşı olarak, doğal olarak ifade özgürlüğünün nasıl daha iyi kullanılabileceği ve bundan daha iyi yararlanılabileceği konusunda her derde deva bir fikrim yok.
Zihnen ve kültürel olarak Orta Avrupa geleneklerine bağlı ve gerçek komünizmde 40 yıldan fazla zaman geçirmiş bir ülkenin temsilcisi olarak, belki size bu özgürlükle veya onun dayanılmaz hafifliğiyle nasıl başa çıkacağınız konusunda bir ipucu verebilirim. katlanılabilir yol.
Ama önce, 1989’da Alman Kitapçılar Ödülü’nü kazandığında bu sorunla ilgili nitelikli bir açıklama yapan klasiklerimizden birinin söz söylemesine izin vermek istiyorum. Eski başkanımız Vaclav Havel hakkında.
Sağduyuya güven
Havel, “Kelime hakkında bir kelime” adlı makalesinde, ifade özgürlüğüne karşı değil, kelimenin kendisine karşı ihtiyatlı bir uyarıda bulundu. Kelimenin tam anlamıyla, kelimelerden şüphelenmenin ve onlara iyi bakmanın işe yaradığını ve burada dikkatli olmanın çok büyük olamayacağını yazdı. Sözcüklere duyulan güvensizlik kesinlikle onlara aşırı güvenmekten daha az yozlaşmıştır.
Havel, tam da Orta Avrupa’daki deneyimler nedeniyle daha ileri gitmemiz gerektiğine ve ayrıca duygularımızın şu ya da bu katmanına yönelik tüm genellemelere, ideolojik deyimlere, deyimlere, çözümlere, zihinsel klişelere ve pohpohlayıcı çağrılara özellikle güvenmememiz gerektiğine inanıyordu. en düşükten en yükseğe – çalışmalıdır.
Havel, kelimelere ve sözlü ifadelere aşırı güvenmek yerine, insanlara güvenmeyi ve onların sözel olmayan, iyiyi kötüye tercih etme yeteneklerini tercih etti. Havel, gerçeğin ve sevginin yalanlara ve nefrete galip geleceğine dair umudunu tam da bu bağlamda dile getirdi.
İlk bakışta bu dilek safça görünebilir. Ancak tam da saflığı nedeniyle, bu dilek başka amaçlar için kullanılamaz, hatta sömürülemezdi. Havel’in hayatında her zaman gerçekleşmeyen iyiye olan güveni, aynı zamanda sağduyuya güven için alan yaratmıştır.
Sözlü bir yanlış anlaşılma durumunda, herkes bu yanlış anlaşılmayı kendisi veya sevdiklerinin yardımıyla, en azından kendi algılarını veya çevresindekilerin algılarını hiçbir şekilde tehdit etmeyecek şekilde giderebilmelidir.
ayrıca oku
Herhangi bir yasal koruma, yalnızca yanlış anlamalarla ilgili değilse, ancak ifade başka bir kişiyi tehdit etmeyi amaçlıyorsa uygun olmalıdır. Bununla birlikte, sağduyuya olan güvenin ve onun istenmeyen yanlış anlamaları çözme veya daha doğrusu onların kalmasına izin verme yeteneklerinin, dünyadaki en iyi niyetle bile başarısız olması mümkündür.
Bu gibi durumlarda, Çek toplumunda, en iyi Orta Avrupa geleneği ruhuyla, kriz yönetimimizin son çare saati geldi – mizah saati.
Sadece bu mizahın sorunları ve yanlış anlamaları önemsizleştirmeyi veya görmezden gelmeyi amaçlamadığını vurgulamak gerekir. Espri anlayışı, tüm savaşları, Nazizm ve komünizm ile Orta Avrupa’daki modern tarihin gerçekten karmaşık seyri hakkındaki tüm bilgilere rağmen, insanları önemsiz şeyler hakkında mümkün olduğunca fazla hayal kırıklığı ve öfkeden korumaktı.
Başladığımız yere, karmaşıklığı sevdiği belli olan batıya ve Pippi Longstocking’in yeni düzenlenmiş baskısına geri dönelim.
Bu klasik çocuk kitabında sağduyuya güvenmek için gerçekten çok geçse ve kelimelerin gücü bu kadar uğursuz boyutlara ulaştıysa, o zaman kriz yönetiminde ve değişiklik yapmada ve kahramanın adını değiştirmede daha da tutarlı olmayı öneririm: Pipifax Uzunçorap daha iyi olurdu!
Kaynak: resim ittifakı/dpa
Yazar, Berlin’deki Çek büyükelçisi, yazar ve çevirmendir.